Als je net bevallen bent, wil je alles perfect doen. De eerste keer dat je nieuwe aanwinst zich stoot voel je je uber-schuldig (ik althans) en je neemt je voor dat nooit meer te laten gebeuren. Het gebeurt waarschijnlijk diezelfde week al wel weer opnieuw en anders wel zodra ze kunnen tijgeren, kruipen of lopen. Met vallen en opstaan...
En natuurlijk krijgt hij of zij alleen maar het beste van het beste. Zo'n mooi gaaf lichaampje, waar je zo hard op gewerkt hebt, daar wil je toch alleen maar heel goed voor zorgen?! daar stop je toch geen rotzooi in? Zo krijgt mijn dochter biologische groenten, terwijl ik voor mezelf gewoon de goedkoopste krop sla uit het schap pak.
Maar weten we eigenlijk wel wat dan goed is?
Ik kwam er al snel achter dat je het wel allemaal goed kunt willen doen, maar dat er geen garanties zijn. Zo zou je kunnen besluiten alleen nog rijstmelk te geven, omdat lactose niet geschikt zou zijn voor de tere babymaagjes. Maar dan blijkt vervolgens weer dat in rijst giftige dioxine zit. Juist in die rijst met velletjes trouwens, die zo veel gezonder dan witte rijst zou moeten zijn. Ja, hoe zit het nou?
Kunnen we het dan echt nooit goed doen?
Jawel joh, juist wel, kijk maar naar onze ouders. En met ons is het toch ook allemaal (best wel) goed gekomen. Nou ja, niet met iedereen natuurlijk. Wij hadden vroeger een totaal ander slaap- en eetritme bijvoorbeeld. En nu is borstvoeding weer helemaal in, maar een paar decennia geleden werd het ontmoedigd, in de ziekenhuis kreeg je toen gewoon een flesje voor je pasgeboren baby. En het moment waarop die kleine zijn of haar eerste hapje mag. Hoe vaak is dat al wel niet veranderd? Of wat dat hapje moet zijn.
En dan de hamvraag: maakt het nou echt allemaal zoveel verschil?
Ongetwijfeld komen er over een tijdje weer onderzoeken die al onze huidige theorieën onderuit halen. Ik hoor in ieder geval van veel moeders om mij heen dat adviezen tussen hun eerste en tweede kindje al enorm van elkaar verschilden. Dus zal het met dat verschil maken allemaal wel meevallen.
Zijn er ook no-go's?
In mijn beleving zijn die er wel. Uiteraard doe je namelijk je best en het spreekt voor zich dat je je kind geen schade toebrengt door moedwillig iets ongezonds te doen. Zo vind ik roken of drinken tijdens de zwangerschap een absolute no-go, maar ik weet dat vooral over roken de meningen nogal uiteen lopen. Ik zal volgens sommigen daarin dan ook ongetwijfeld te zwart-wit denken, maar ik kan daar met mijn hoofd gewoon echt niet bij. Het zijn 9 maanden. Of een baby alcohol geven, ik hoor dat dat ook wel eens gebeurt, maar daarvoor mag je dan ook ongetwijfeld worden opgepakt voor zware mishandeling of zelfs poging doodslag?
All you need...
Maar als puntje bij paaltje komt en je je gezonde verstand gebruikt is er denk ik 1 ding dat doorslaggevend zal zijn voor de manier waarop je kind opgroeit: dat je onvoorwaardelijk van je kind houdt en dat je zorgt dat ze dat weten.
En natuurlijk krijgt hij of zij alleen maar het beste van het beste. Zo'n mooi gaaf lichaampje, waar je zo hard op gewerkt hebt, daar wil je toch alleen maar heel goed voor zorgen?! daar stop je toch geen rotzooi in? Zo krijgt mijn dochter biologische groenten, terwijl ik voor mezelf gewoon de goedkoopste krop sla uit het schap pak.
Maar weten we eigenlijk wel wat dan goed is?
Ik kwam er al snel achter dat je het wel allemaal goed kunt willen doen, maar dat er geen garanties zijn. Zo zou je kunnen besluiten alleen nog rijstmelk te geven, omdat lactose niet geschikt zou zijn voor de tere babymaagjes. Maar dan blijkt vervolgens weer dat in rijst giftige dioxine zit. Juist in die rijst met velletjes trouwens, die zo veel gezonder dan witte rijst zou moeten zijn. Ja, hoe zit het nou?
Kunnen we het dan echt nooit goed doen?
Jawel joh, juist wel, kijk maar naar onze ouders. En met ons is het toch ook allemaal (best wel) goed gekomen. Nou ja, niet met iedereen natuurlijk. Wij hadden vroeger een totaal ander slaap- en eetritme bijvoorbeeld. En nu is borstvoeding weer helemaal in, maar een paar decennia geleden werd het ontmoedigd, in de ziekenhuis kreeg je toen gewoon een flesje voor je pasgeboren baby. En het moment waarop die kleine zijn of haar eerste hapje mag. Hoe vaak is dat al wel niet veranderd? Of wat dat hapje moet zijn.
En dan de hamvraag: maakt het nou echt allemaal zoveel verschil?
Ongetwijfeld komen er over een tijdje weer onderzoeken die al onze huidige theorieën onderuit halen. Ik hoor in ieder geval van veel moeders om mij heen dat adviezen tussen hun eerste en tweede kindje al enorm van elkaar verschilden. Dus zal het met dat verschil maken allemaal wel meevallen.
Zijn er ook no-go's?
In mijn beleving zijn die er wel. Uiteraard doe je namelijk je best en het spreekt voor zich dat je je kind geen schade toebrengt door moedwillig iets ongezonds te doen. Zo vind ik roken of drinken tijdens de zwangerschap een absolute no-go, maar ik weet dat vooral over roken de meningen nogal uiteen lopen. Ik zal volgens sommigen daarin dan ook ongetwijfeld te zwart-wit denken, maar ik kan daar met mijn hoofd gewoon echt niet bij. Het zijn 9 maanden. Of een baby alcohol geven, ik hoor dat dat ook wel eens gebeurt, maar daarvoor mag je dan ook ongetwijfeld worden opgepakt voor zware mishandeling of zelfs poging doodslag?
All you need...
Maar als puntje bij paaltje komt en je je gezonde verstand gebruikt is er denk ik 1 ding dat doorslaggevend zal zijn voor de manier waarop je kind opgroeit: dat je onvoorwaardelijk van je kind houdt en dat je zorgt dat ze dat weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat weten wat jij ervan denkt!