Over mij

Mijn foto
Kernwoorden: momenteel vooral moeder | partner | sociaal druk | fantasievolle geest | reislustig | carrierevrouw | creatief | ondernemend | idealistisch. Ik ben 30plus, heb een eigen huis, een vaste relatie, een leuke baan en sinds een jaar zelfs een kindje. Ik voel me vaak een vrouw van de wereld, maar ook soms nog een meisje. Ik kijk in de spiegel en zie rimpels en grijze haren die ik aan de binnenkant van datzelfde hoofd negeer.

vrijdag 17 februari 2012

Start de dag met sporten

Ik zie het altijd in die Amerikaanse programma's: vrouwen die een uur eerder opstaan (soms al om 5 uur!) om eerst te kunnen sporten. Dit soort vrouwen heeft hier dan ook nog een speciale kamer voor ingericht, hun 'very personal gym'.
Nu neem ik me dat sporten in de ochtend ook wel eens voor en vandaag ben ik mn dag dan ook zo begonnen. Een klein nadeel: als je je vrije dag, zoals ik doe, begint om op z'n vroegst 10 uur zit je dus na het sporten om 12 nog in je sportkleding. So much for a fresh beginning ;-)
Iemand van jullie die wel de dag altijd met een sportmoment weet te beginnen? Tips?

maandag 13 februari 2012

Die lijn behouden VS. tevreden zijn met jezelf!

[stug volhouden, 2de blog]

Ken je dit?
Ergens rond je 30ste verjaardag kun je er niet meer onderuit: het wordt tijd om iets te doen, dat wil zeggen, als je dat goddelijke lichaam (proest) wilt behouden.

Als 10ner:
kon ik zakken chips leegeten en leek die chocolade die ik 's avonds op de bank naar binnen werkte ook nooit kwaad te kunnen. Ik bleef slank en strak en riep ook gewoon keihard dat ik alles kon eten wat ik wilde.
Toen ik 20 werd:
veranderde er al wat: hier en daar onstonden zwakke punten: deukjes in m'n heupen lees: te veel vet), enz. Ik ken jullie nog niet goed genoeg om hier heel de lijst aan te kortkomingen op te gaan sommen. Als ik er niets aan deed ging het langzaamaan bergafwaarts, maar als ik ook maar even niet meer zo veel snoepte en eens wat aan sport deed was ik zo 'back to normal'.
Nu ben ik 30tig:
en het zit natuurlijk in mijn hoofd, maar het lijkt alsof mijn lichaam verder van me af is komen te staan. Het even niet meer snoepen volstaat niet meer. Ik moet echt een hele week volhouden niet te snoepen en daarnaast elke dag sporten, wil ik nog echt resultaat zien.
Tegelijkertijd kan ik me steeds minder druk maken over m'n lichaam. De wijsheid die met de jaren komt zeg maar. Je lichaam is een omhulsel, waar je goed voor moet zorgen. Je wilt graag oud worden (en dat nog gezond ook), maar je hoeft er niet je geluk uit te halen. Want *geluk* haal je uit je familie, vrienden, liefde en passies.

Maar omdat ik er nog niet zo zeker van ben dat ik daar over 5 jaar (35 ja) nog zo over denk, ga ik nu toch maar even op dat stepapparaat staan. Onder CSI wel te verstaan, want dat sporten moet wel een beetje leuk blijven!

Oh ja, mijn regime: niet snoepen op de doordeweekse dagen en op dezelfde dagen ook elke dag een half uurtje sporten en een 1,5 liter water wegdrinken. Werkt goed hoor. Alleen die motivatie he...

Wat is jullie regime? Any thoughts?

[nu: steppen!] 


Oh en om jullie nog snel te verwennen met een gezonde snoepvariant die echt te makkelijk om te maken is:

MOONBLUSH TOMATOES | Recipes | Nigella Lawson














zondag 12 februari 2012

Het hoe en waarom van dit Blog


[mijn eerste blog]

De inspiratie voor dit allereerste blog kwam uit 2 films die ik pas zag: Motherhood (met Uma Thurman) en Julie & Julia (met Meryl Streep). In beide films word door de hoofdpersoon geblogd over datgene wat haar leven beheerst. Uma deed dit niet altijd even handig (de solo-sexascapades van haar beste vriendin gedachtenloos op het internet gooien) en Julie had ook zo haar problemen dankzij haar blog. Maar toch... Het idee trok me. Dus daar zijn we dan!

Om bovengenoemde problemen (en nog 10tallen andere doemscenario's) te voorkomen ga ik bloggen onder een pseudoniem: Girl from 1981. Dekt de lading toch?

Maar goed, dan moet je natuurlijk wel iets hebben om over te schrijven. Een thema! En na een kort beraad had ik het: de rode draad die momenteel door mijn leven loopt en die ook anderen zal aanspreken:

Ik ben 30! Jippie en Help!

Jippie! omdat het heerlijk is: je kunt doen wat je wilt en bent overal zelf verantwoordelijk voor. De wereld ligt aan je voeten en je kunt worden wat je wilt. Barbapapa bijvoorbeeld ;) Eindeloos shoppen en Cosmopolitans drinken met vriendinnen, op verre reizen gaan en een fulltime salaris mee naar huis brengen om dat van te financieren, heerlijk ons eigen stekje en al jaren die goede relatie. What women want, zullen we maar zeggen.

Help! Ik voel me die wereldvrouw, maar tegelijkertijd stiekem ook nog dat kleine meisje. Dat meisje, dat het bijvoorbeeld eigenlijk maar eng vind dat vriendinnen die jonger zijn over het krijgen van kinderen praten alsof het de meest logische volgende stap in hun leven is. Shit, waarom voelt dat voor mij dan niet zo?

Mijn hoofd zegt dat duizenden vrouwen zich waarschijnlijk herkennen in dit relaas. Waarom ontmoet ik dit soort vrouwen dan nooit?

Girls: Are you out there?

[ en enter, daar ga je dan]