Ontzwangeren: de harde waarheid! En wat troost.

En dan ben je bevallen en start het ontzwangeren, want laat me met dat slechte nieuws starten: ontzwangeren bestaat echt!

Je geheugen, je conditie, je lijn, je lijf, je 'hooha' (vayeye, enz.): allemaal gone!  Nou ja, niet gone, maar ook zeker niet meer in hun originele staat. Dat blijft dus nog wel even zo. 9 Maanden om precies te zijn, als je de populaire literatuur mag geloven. 1 Tot 2 jaar zelfs,  als je verder leest. En let me be the one to break the news to you: sommige dingen komen schijnbaar nooit meer terug. 

Maar ben gerust: daar kom je pas achter als je al bevallen bent en dan heb je wel andere dingen aan je hoofd. Je kind gebruikt namelijk dat deel energie van je, waar je je vroeger druk mee maakte.

Maar laten we het eens opsplitsen en laat ik eerlijk zijn:

• Je geheugen: je vergeet een hoop en je natuurlijke logica is vaak ook ver te zoeken.  Niet echt handig in een tijd waarin multitasken juist je reddingsmiddel is. Volgens bepaalde onderzoeken is zwangerschapsdementie onzin. Ook zijn er onderzoeken die zeggen dat je er uiteindelijk zelfs beter uitkomt. "Zwangere vrouwen ondergaan een fase waarbij ze blijkbaar even dommer worden. Maar dat is omdat hun hersenen zich hervormen om te kunnen omgaan met het veeleisende moederschap", aldus een onderzoeker. Er zijn zelfs onderzoeken die uitwijzen dat zwangere vrouwen slimmer worden en een beter geheugen krijgen. Eerlijk gezegd is mijn ervaring wat anders... Ik geef je een voorbeeld: om het mezelf makkelijker te maken tijdens mijn zwangerschap en kraamperiode bestel ik mijn boodschappen tegenwoordig online bij de bekende grote supermarkt met die vriendelijke manager. Niet dat ik zo'n fan ben van deze keten, maar dat is een onderwerp voor een andere keer. Gemakkelijk is het zeker wel. Laatst had ik voor een week boodschappen besteld en toen mijn vriend vroeg wat hij voor die avond kon koken, kwamen we erachter dat er geen enkele complete maaltijd samen te stellen was uit mijn bestelling. Ik had wel de pastasaus besteld en de aardappeltjes, maar niet de pasta of de groenten en 'vlees' (ook een onderwerp voor een andere keer). I rest my case.
• Je conditie: zodra je bevallen bent denk je dat je de hele wereld weer aankunt. Je kunt immers weer je veters strikken, hallelujah wat een verademing. Je kunt waarschijnlijk ook niet wachten om met die kleine een blokje om te gaan. Neem mijn advies ter harte en ga ook daadwerkelijk maar een blokje. Je benen zijn het namelijk niet meer gewend, je bekken is nog herstellende en - het allerbelangrijkste - je conditie is niet meer wat hij geweest is!
• Je lijn: ik vroeg het me vooraf al wel ooit af en tijdens mijn zwangerschap werd mijn interesse in de staat van een post-zwangerschapsbuik nog meer getriggerd. Want hoe zit het toch met die zwangere buik als deze eenmaal leeg is?? Nou, nu weet ik het... en je wordt er in eerste instantie niet blij van. Als je gaat googlen kom je namelijk wel foto's tegen van vrouwen die hun 'after'-buik op het worldwideweb hebben geplaatst (waarom je dat in vredesnaam wilt doen zal wel altijd een onopgelost mysterie blijven), maar deze foto's zijn op zijn vroegst een paar weken na de bevalling genomen. Als het slagveld al wat is bijgewerkt zeg maar. En het zijn de buiken van de steekproef die hun buik wil laten zien, dus waarschijnlijk niet de gemiddelde post-pregnancy-belly. Wat je trouwens op deze foto's ook niet ziet is hoe zo'n buik aanvoelt. En ook dat weet ik dus nu...En ik had jullie beloofd eerlijk te zijn, dus laat ik dan ook maar degene zijn die deze roze wolk doorprikt. Je buik is namelijk letterlijk leeg: de huid is nog groot en de ruimte eronder voelt slap en spierloos. Misschien kun je het nog wel het beste vergelijken met een handtas. Zo'n tas die normaal lekker vol aanvoelt met je noodzakelijke dagelijkse dingetjes. Als je die tas leegmaakt om een nieuwe te vullen of om grote schoonmaak te houden is het een leeg leren omhulsel. En precies zo voelt dus je buik direct na de bevalling. En dat is hij natuurlijk dan ook: een leeg leren omhulsel. Dus nu weten jullie de waarheid, maar er is ook goed nieuws! Het verdwijnt, langzaam maar zeker, maar het lege gevoel verdwijnt. Je buikspieren komen namelijk na verloop van tijd weer terug op hun plek te liggen en je huid wordt ook langzaam weer strakker. Wil je echt je mooie strakke prezwangerschapsbuikje terug, dan zul je je natuurlijk in het zweet moeten werken en moeten trainen, trainen en nog eens trainen, maar ook zonder dat gaat je buik wel weer als een natuurlijk onderdeel van jezelf aanvoelen. Ik ben trouwens begonnen met pilates en mijn ervaringen zijn tot dusver goed, maar als je echt wilt weten of het werkt moet je me over een paar maanden er maar eens op aanspreken. Vooralsnog zit ik ruim 3 kilo boven mijn gebruikelijke gewicht. Kilo's die niet alleen op mijn buik, maar ook op mijn heupen en billen zitten. Want je hele lijf past zich aan je zwangerschap aan.
• Onverwachte lichaamsveranderingen: van top tot teen, je zwangerschap verandert je. En sommige dingen zijn blijvend. Zo kun je na je zwangerschap ineens een andere schoenmaat hebben, dan voor je zwangerschap. De bolling onder je voet wordt namelijk platter, waardoor je tenen verder naar voren komen te staan. Ook kun je merken dat er na je bevalling haren uit je hoofd vallen, zonder dat je ze er zelf uittrekt ;). Maak je niet druk, dit zijn allemaal haren die je er tijdens je zwangerschap bij hebt gekregen. Geen reden dus om een kort kapsel aan te gaan meten. Waarom doen nieuwe mama's dat toch? Een staartje is net zo veel of minder werk dan het doorborstelen van een korte coupe. Hier blijft het trouwens niet bij, ook andere lichaamsdelen kunnen veranderen, zoals je cupmaat. Het zou overigens een fabel zijn dat je van borstvoeding geven hangborsten krijgt.
• Je vagina: ja ik noem het beestje maar bij de naam. Als je logisch nadenkt kan het geen verrassing zijn dat ook dit lichaamsdeel verandert. Je hebt er immers een heel kind doorheen geduwd. Knap, dat wel, maar uiteraard niet zonder gevolgen. Dit geldt niet voor degenen die een keizersnede hebben gehad, wat overigens net zo goed een bevalling is. Maar terug naar dit pijnlijke onderwerp, want je wilt er eigenlijk niet over nadenken en toch is het dus zo: je verandert daar down-under. Misschien heb je hechtingen gehad, misschien niet, maar hoe je het ook went of keert, je zult er de eerste weken niet graag naar kijken. Ook in dit geval geldt 'ben getroost': omdat je bekkenbodem langzaam terugkeert naar zijn originele positie, kun je je er de eerste tijd ook nog geen realistisch beeld van vormen. Het meeste wordt gelukkig weer als vanouds. Maar waarschijnlijk niet alles, zo kunnen bepaalde onderdelen wel een beetje van vorm veranderen, zoals bijvoorbeeld je schaamlippen of de opening van je vulva. Het is maar dat je het weet.

Ik wil niemand ontmoedigen die nog moet gaan bevallen of over kinderen krijgen nadenkt, want je hoeft voor al dit bovenstaande helemaal niet bang te zijn. Misschien moet je na je bevalling wel vrede vinden met je 'nieuwe' lijf, maar ik twijfel er niet aan dat dat moet gaan lukken. Ikzelf ben vooral trots op dit lijf, mijn lijf, dat toch maar mooi een kind heeft gemaakt en gekregen. En geloof me, dat is niet niks, dat is iets om trots op te zijn.