Over mij

Mijn foto
Kernwoorden: momenteel vooral moeder | partner | sociaal druk | fantasievolle geest | reislustig | carrierevrouw | creatief | ondernemend | idealistisch. Ik ben 30plus, heb een eigen huis, een vaste relatie, een leuke baan en sinds een jaar zelfs een kindje. Ik voel me vaak een vrouw van de wereld, maar ook soms nog een meisje. Ik kijk in de spiegel en zie rimpels en grijze haren die ik aan de binnenkant van datzelfde hoofd negeer.

zaterdag 25 januari 2014

Ongeduld en zenuwen

Nu de uitteldatum dichterbij komt heb ik al een paar weken last van een enorm ongeduld: laat maar komen, laat maar komen! 
Elke ochtend word ik wakker en ben ik teleurgesteld dat het die nacht weer niet begonnen is. Alsof het alleen 's nachts kan beginnen... Daar ga ik om de een of andere reden toch vanuit.

Ik was er echt al een hele tijd helemaal klaar voor, nieuwsgierig naar de bevalling zelfs.
En toen gebeurde er gisterenavond ineens iets heel raars: ik werd zenuwachtig! En niet zo'n beetje ook niet!

En als ik er rationeel over nadenk weet ik niet waarvoor ik zenuwachtig ben: ik ben niet zenuwachtig voor de pijn (want zonder pijn gebeurt er niks en de pijn gaat ook weer over), ik ben ook niet zenuwachtig voor het moment waarop ze er is en we haar in leven moeten gaan houden (oftewel de verantwoordelijke ouder moeten zijn), want ik geloof dat we ons daar helemaal voor in zullen zetten en ik ben zeker niet zenuwachtig voor het moment waarop de bevalling zich aandient, want ik kan oprecht niet wachten op die eerste wee (vreemd toch hoe je graag pijn wilt hebben).

Ik kan niets anders bedenken dan dat ik zenuwachtig ben met de volgende gedachte als reden:

"kan ik dit wel?"

Wat heel raar is natuurlijk, want de halve wereldbevolking kan dit en doet dit al zoveel generaties als er mensen zijn. Dieren doen het instinctief, wij ook denk ik. Dus hoezo zou ik het niet kunnen? Ik kan hooguit niet weten wat ik moet verwachten, maar ook daarvoor heb ik me zo goed mogelijk ingelezen en laten voorlichten.

Zouden het dan toch de #hormonen zijn die aankondigen dat ze er nu echt aan gaat komen??
Ik hoop het van harte... zenuwen of niet!

De volgende blog schrijf ik met een beetje geluk (en kunnen) als 30-plus-mama.

donderdag 16 januari 2014

Zwangerschapsverlof...

What to do? What to do? What to do?...

Nu wil ik jullie niet vervelen met mijn verveling :), maar ik vraag me toch af hoe andere hoogzwangere vrouwen dat doen: hun verlof zo indelen dat ze er optimaal van kunnen genieten? Voordat ik met verlof ging zei iedereen dat ik er vooral van moest genieten, niets moest plannen en moest ontspannen nu het nog kan.

Ik dacht dat dat geen probleem zou worden, ik vind lamballen namelijk normaal gesproken heeeerlijk! That is, als ik tussendoor druk aan het werk ben en van hot naar her ren. Ik heb dan ook de volle 6 weken opgenomen.

Nadat de eerste 2 weken werden beheerst door de feestdagen (kerst en oud&nieuw) en een hoop geregel voor het geval mevrouw zich vroeg zou aandienen, had ik voor de derde week mezelf op de agenda gezet: zwangerschapsmassage, schoonheidsspecialiste incl. harsen en pedicure - ben ik nu echt de enige die tijdens haar zwangerschap nog de illusie heeft er fatsoenlijk te willen uitzien tijdens de bevalling? - en kapper. In de avonduren maakte ik mijn knutselprojecten voor de kinderkamer af, draaide ik de laatste wasjes, enz.

Qua knutselwerk heb ik een mobiel gemaakt voor boven de box, een dekentje voor de maxi-cosi en twee aankleedkussenhoezen. Ik moet daar misschien bij vermelden dat ik dus helemaal niet zo'n knutseltype ben. Lang leve de #hormonen.

Tja, en toen was ik er dus klaar voor... 
Maar die kleine blijkbaar nog niet...

En dus ben ik de afgelopen 2 weken me een beetje aan het vervelen...
Een overzicht van mijn dagen ziet er ongeveer zo uit:

  • Opstaan als mijn laat gezette wekker gaat rond 10:00 uur, of in bed eerst mail, facebook, spelletjes, enz. checken en er uiteindelijk pas rond 11:00 uur echt uit zijn. Tegen die tijd is liggen ook wel dusdanig oncomfortabel geworden dat er weinig andere opties zijn.
  • Douchen om de spieren weer te ontspannen en om de zoveel tijd maar meteen een foto van die buik maken, wie weet is het wel de laatste keer dat ik de kans krijg voordat die kleine zich aanmeld. Ik heb nog nooit zo graag en zo lang onder een warme douche gestaan. Eigenlijk is het de enige echt ontspannen houding die ik nu nog kan verzinnen, aangezien wij helaas geen bad hebben.
  • Ontbijten voor de televisie vaak met een aflevering van een favoriete serie, kopje thee zetten en die vervolgens weer vergeten in te schenken (zwangerschapsdementie, haha).
  • Laptop aanslingeren, wasje aanzetten, vaatwasser in-of uitruimen, oftewel 'van alles en nog wat, maar niet echt wat nuttigs'.
  • Met vriendinnen whatsappen of afspreken (al komt dat er natuurlijk bijna niet van, want die moeten gewoon werken).
  • Koken en eten met vriendlief als die eenmaal thuis is (nu is het dus alweer 18:00 uur geweest).
  • Nog wat tv kijken of een beetje knutselen voor de kinderkamer of een boek lezen, alvorens ik rond een uur of 1:00 weer probeer in slaap te vallen (het moeilijkste van de hele dag). 

Ik heb inmiddels al 1 dik boek uit (een mooie dag om te sterven van R.J. Ellory) en wat zwangerschapsboeken gelezen (Krijg nou tieten van Claudia de Breij en The Best Friends Guide to Pregnancy van Vicki Lovine). Beide zijn wel aanraders voor de nuchtere moms-to-be onder ons.

Ik kan het gewoon niet spannender maken dan dit...
Ik heb alle spulletjes al gekocht, de meeste mensen zijn niet beschikbaar om mee af te spreken en ik ben de tv echt zo beu! Hoe doen jullie dat? Hoe geniet je er nog van?

Om mezelf bezig te houden heb ik nog 2  projecten bedacht:

  • Webalbum-fotoboeken maken van onze laatste 2 vakanties, een enorm werk, maar wel iets waar ik straks zeker niet meer aan toekom en;
  • Het maken van een gave vilten lamp voor de kinderkamer.
Wie heeft er nog goede tips? Hoe doen jullie dat tijdens je verlof? Ik ben benieuwd.
Oh, en haken is niet mijn ding, dus ondanks dat het de nieuwe trend is zit ik niet echt te wachten op leuke haakpatroontjes (ik weet overigens ook dat het dekentje voor de maxicosi haakwerk is, maar dat was in 1 avond af, mijn maximale geduldgrens).

Of moet ik me nu eigenlijk mentaal voorbereiden op #de bevalling? Waar ik zeer, zeer zeker NIET over ga bloggen, don't worry! In tegenstelling tot deze vrouw.

zondag 12 januari 2014

30plus en zwanger!


Jaja, het is dan toch zo ver...

Terwijl ik 2 jaar geleden me nog niet kon voorstellen een kind op te voeden, kan ik nu niet wachten tot ons kleintje geboren wordt. Hier komen uiteraard ook wat hormonen om de hoek kijken, wonderbaarlijk wat er allemaal normaal wordt door die dingen. Ik moet me zelfs af en toe inhouden om niet te gaan zwijmelen bij roze kleertjes, babyfoto's, enz. Dingen waar ik een paar jaar terug nog niets bij voelde.

Het scheelt ook wel dat als je eenmaal in je dertig bent je omgeving langzaam verandert: van kroegen bezoeken in het weekend naar gezellige avondjes met vrienden op de bank. Je meeste vrienden hebben waarschijnlijk al lang dezelfde partner, dus dan is een huis bouwen of kopen een logische stap, gevolgd door het krijgen van een kind. Hoe meer vrienden aan kinderen beginnen, hoe gemakkelijker het wordt om je voor te stellen dat je het zelf ook zou kunnen. Zeker als vrienden die nog maar relatief kort een relatie hebben vrolijk komen vertellen dat 'ze' in verwachting zijn.

Wat ik me wel heb gerealiseerd is het volgende: mensen met een hogere opleiding beginnen laat aan kinderen. Want na je 30ste is laat... dat is de realiteit. Hoe graag ik die zelf ook wilde vermijden. Na je 35ste val je zelfs in een risicocategorie, waardoor je bepaalde onderzoeken krijgt vergoed, zoals de combinatietest.

Waarom beginnen wij, de hoogopgeleiden, dan zo laat?

Ik denk dat hiervoor verschillende redenen zijn en dat ze wellicht niet allemaal zo voor de hand liggen als je in eerste instantie zou denken. Enkele zijn, mijn inziens:

  • Hoogopgeleiden hebben een lange loopbaan: na de middelbare school gaan ze naar een hogere school of de universiteit, een schoolperiode van al snel 4 tot 6 jaar. Hierna is het zoeken naar een baan, iets wat juist voor hoogopgeleiden niet zo makkelijk is, omdat er vaak ervaringsdeskundigen worden gezocht. Die ervaring opdoen in een leertraject is dan ook vaak de volgende stap. Trek daar ook nog eens 2 a 3 jaar voor uit en je krijgt een idee van het school- en leertraject van een hoogopgeleid persoon. De middelbare school verlaten met 17 of 18 jaar en daarna keuzes maken die ertoe leiden dat je ergens tussen je 24ste en 27ste klaar bent om te beginnen met werken. Dat is tenminste het geval als je niet nog een keer van studie hebt gewisseld of bijvoorbeeld een jaar op wereldreis bent gegaan. En als ze dan eenmaal aan het werk zijn willen ze natuurlijk wel een functie waarin ze zekerheid hebben, financiele zekerheid, maar ook zekerheid over hun carriere, iets waarvoor zomaar nog een aantal jaar kan worden uitgetrokken. 
  • Hoogopgeleiden trekken veel met andere hoogopgeleiden op, waardoor de confrontatie met leeftijdsgenoten die aan kinderen beginnen later komt.
  • Hoogopgeleiden denken langer na over het krijgen van kinderen. Hiermee bedoel ik niet dat minder hoogopgeleiden ondoordacht aan kinderen beginnen of dat het hen maar overkomt, maar ik denk dat hoogopgeleide mensen wel eens de neiging hebben dingen te 'overdenken'. Alle twijfels en angsten worden uitvergroot en besproken met vriendinnen. 
  • Hoogopgeleiden kiezen voor een partner met ambities, omdat ze dat zelf ook hebben en ze zich in de relatie willen blijven ontwikkelen. Dit betekent dan ook dat dit mannen zijn die misschien nog zaken op hun 'to do lijst' hebben staan, die voor het krijgen van kinderen komen.
Maar goed, terug naar mezelf: ik had mezelf tot mijn 34ste gegeven om aan de eerste te beginnen en nu ben ik dus met mijn 32ste toch 'al' aan de beurt. Ik heb ervan geleerd dat je je er nooit op kunt voorbereiden, maar dat het tegelijkertijd allemaal logisch wordt en op zijn plek valt zodra het echt zo is. Er is nu niets logischer meer voor me. Dit betekent uiteraard niet dat al mijn onzekerheden hiermee zijn verdwenen...

Afgelopen nacht droomde ik nog dat ik mijn kind vergeten was eten te geven... Grrr, hormonen!


zaterdag 11 januari 2014

My favourite beautyproducts!

De lijst met mijn meest favoriete producten, zoals deze de afgelopen 30 jaar is ontstaan! Ah la Oprah...
- Waterproof make-up remover van The Body Shop: je hebt maar een beetje nodig, het prikt niet, is niet vettig en is natuurlijk proefdiervrij!
- Zonnebrand van Korres: een geweldig Grieks merk met natuurlijke ingrediënten. In de zonnebrand zit yoghurt, wat misschien niet echt handig klinkt in de zon, maar het is juist heerlijk fris en de geur! Jammie!
- In je tien- en twintigerjaren: White Musk parfum van The Body Shop. Classic en het heeft me serieus al meerdere huwelijksaanzoeken opgeleverd. Van mannen die ik niet ken, maar toch... Als een geur dat effect heeft.
- Rond je dertig: een zwaar parfum, waarmee je eigenlijk niet met goed fatsoen kunt gaan werken. Tenzij je je bij het opstaan een beetje brutaal voelt. Mijn persoonlijke favorieten: Secret Obsession van CK en Dahlia Noir van Givenchy.
- Orofluido-olie voor je haar. Heerlijk om het zacht te maken. Je doet direct na het douchen wat olie door je natte haar en het droogt pluisvrij op. Bijkomend voordeel is dat het heerlijk ruikt.
- RoC Facial Cleaning water: zo handig, 2 in 1. Aan het begin en einde van de dag doe je je gezicht af met dit 'water' en je bent direct klaar voor een dag- of nachtcreme.
- Rituals Mei Dao bodycreme. Wederom een heerlijke geur, bestaande uit witte lotus en Yi Yi Ren (wat dat dan ook mogen zijn). Erg gemakkelijk om uit te smeren en trekt ook fijn in zonder een vette laag achter te laten.