Of beter gezegd: wat ik inmiddels allemaal nog bij heb geleerd over het eerste hapje. En dat is nog best wat. Inmiddels is het namelijk alweer een paar weken zo ver: onze meid zit aan het vaste voedsel. Nog niet de hoeveelheid van hele potjes Olvarit (of hele bakjes zelfgemaakte prakjes, zoals in ons geval), maar toch...
Om te beginnen ontstond er nog een dilemma, waar ik geen rekening mee gehouden had. Ik moest namelijk gaan beslissen of ik naast het vaste hapje ook een papfles ging introduceren. Of dat ik die papfles eerst een tijd zou geven zonder hapje of juist andersom. Een rondje informeren in mijn 'mama-kennissenkring' leerde mij dat iedereen het weer anders doet. Oftewel, zoals zo vaak het geval is, iedereen doet maar een dotje en dat gaat altijd prima, omdat ieder kind weer anders is en elke moeder toch naar zijn eigen kind kijkt boven de regel. Uiteindelijk zijn wij begonnen met het vervangen van de laatste fles met een papfles met daarin Bambix en zijn we daar na een paar dagen het prakje naast gaan geven op een eerder moment in de dag. En jippie-a-jee, het gaat allemaal goed. We kozen er overigens voor om het niet helemaal tegelijkertijd te introduceren om de darmen wat tijd te geven aan de nieuwe voedselbron te wennen.
Om met die papfles te beginnen. Wij geven rijstebloem, maar je kunt er ook voor kiezen om rijstemeel te geven, omdat dat de kans op verstoppingen verkleint. Dit kan dus aan te raden zijn bij kindjes met gevoelige darmen. Je hebt het onder andere van Biobim en dat vind je in de natuurwinkel. De pap wordt bij ons gemaakt door 3 scheppen rijstebloem door de fles melk te mengen, nadat je deze opgewarmd hebt. En toen we hiermee begonnen was het eerste probleem 'de speen', want welke gebruik je nu weer. Op internetfora las ik ingewikkelde combinaties en constructies met 1-2-3-spenen en zelf hebben we ook behoorlijk even aangekloot (excuse my language) voordat we de juiste te pakken hadden. Wij hebben namelijk een Dr. Brown-fles (zowel een brede als een smalle) en daaruit drinkt onze meid normaal gesproken haar melk met een klein schepje johannesbroodpitmeel door een Dr.Brown-speen maat 2. Dat het een Dr.Brown-speen is maakt uit, omdat deze in maat het gaatje groter maken, in plaats van het toevoegen van gaatjes in de speen of de vorm aan te passen. De pap gaat daar echter alleen de eerste 5 minuten goed doorheen, daarna is hij te dik en raakt ze gefrustreerd. Terecht. Dus na 5 minuten moesten we de speen verwisselen voor een maat 4 papspeen van een eigen drogisterij-eigen merk (4 gaatjes). Als we die papspeen er vanaf het begin opdeden was de hele fles in iets meer dan 5 minuten leeg, omdat het er bijna uitspoot. Inmiddels hebben we de oplossing gevonden in een maat 3 Dr. Brown-speen, die eigenlijk bedoeld is voor kindjes vanaf 6 maanden. We hebben trouwens ook een keer de fout gemaakt om de fles te maken met johannesbroodpitmeel en rijstebloem, waardoor het wel een hele stevige substantie werd. Ik was een beetje bang dat ze last zou krijgen van deze combinatie dus ik sloeg aan het googlen. Wat blijkt, hele meutes geven het bewust in die combinatie, dus kwaad kan het blijkbaar niet. Bij het consultatiebureau gaven ze trouwens aan dat we de fles beter in de ochtend konden geven, in verband met de verbranding gedurende de dag.
En dan het echte werk: het hapje. Daarvoor heb ik kleine bakjes van 100 ml. en iets grotere van 150 ml. inhoud gekocht bij de Xenos. Er is een vast lijstje van groenten die je kindje in het begin mag hebben, zoals worteltjes, zoete aardappel, pompoen, courgette, boontjes, broccoli en bloemkool. Ik heb ervoor gekozen deze groenten in de biologische vorm te kopen, het leek me zo zonde om gelijk een hoop rotzooi in dat ongeschonden lichaampje te gooien. Ik maakte onder andere de eerste 3 en daar kwam een grote les uit voort die geen enkele moeder wiens kind vast voedsel eet vreemd is: oranje krijgt je nergens meer uit. Niet uit slabbers, doekjes en kleding. Maar ook niet uit spenen, staafmixers en plastic bakjes. In het kort gezegd komt het er op neer dat ik de groenten eerst kook of liever stoom (ik heb mijn vriend al gezegd dat ik toch wel graag zo'n babystomer wil), dan pureer met de staafmixer en dan eventueel verdun met wat kookvocht, alvorens ik de bakjes met de warme prut vul. Dekseltje er losjes op leggen en aflaten koelen. Een gedeelte laat ik echter eerst afkoelen en dat doe ik in een spuitzak, waarna ik er ijsblokzakjes mee vul. Handig voor als ze straks smaken gecombineerd mag krijgen. En dan alles in de diepvries, om het er een avond voor het hapje uit te halen. Ik warm vervolgens het hapje op tot het warm is (zeker niet heet) en dan doe ik er nog een theelepeltje lijnzaadolie door, goed voor de vetten en het poepen, dus dubbel pret. Achteraf had ik beter een goede olijfolie ofzo kunnen kopen, want lijnzaadolie mag je niet verwarmen, dus ik kon het om die reden niet al door de groenten doen voor het invriezen. Alhoewel ik sowieso niet weet wat de magnetron en diepvries met de andere soorten oliën doen. Tenslotte kreeg ik van een vriendin te horen dat ik babyvoedsel absoluut niet in de magnetron op mocht warmen, het zou namelijk de voedingswaarden uit het eten halen en die vervangen met giftige stoffen uit het plastic bakje. Daar wilde ik natuurlijk het mijne van weten, dus ik ging op onderzoek uit. Op internetonderzoek, wel te verstaan. En wat vond ik daar, behalve veel bangmakerij en ook wat gegronde angsten? Dit: http://www.faqt.nl/tech/is-de-magnetron-slecht-voor-voedsel/. Conclusie is voor mij dat je het eten prima even in de magnetron kan opwarmen als je er rekening mee houdt dat onder andere vitamine B12 en de gezonde stoffen in broccoli teniet worden gedaan (bepaalde andere stoffen, bijvoorbeeld in spinazie worden juist beter behouden), als je er voor zorgt dat je bakjes BPA-vrij zijn en je het eten altijd goed doorroert omdat het niet overal even heet wordt. Overigens zal er vast nog genoeg onderzoek worden gedaan waaruit blijkt dat er nog gevaren aan het gebruik van een magnetron kleven, dus ieder moet voor zich maar beslissen hoe hij zijn babyvoeding opwarmt.
Tenslotte komt natuurlijk nog het geven van het eten. Had ik het al over oranje gehad? Onthouden hoor, want ook afwasbare babystoelen zijn niet onschendbaar. Wij geven het eten in de wipstoel, die we daarvoor op de hoogste stand zetten, zodat ons meisje zo goed mogelijk kan zitten. Ze kan overigens prima zitten, zo lang je haar maar ondersteunt, als je kindje dit niet kan is het misschien nog niet het moment om met vast voedsel te beginnen. In de wipstoel leggen wij een grote doek en we hebben een vaste set slabbers en doekjes die we gebruiken voor al het kleurrijks wat haar mondje nooit bereikt of er weer uitgespuugd wordt. Voor het geven van het eten gebruiken we zo'n platte plastic lepel, je kent ze wel, van de HEMA, de babydump, enz. Om je kindje te leren het eten van de lepel te halen is het belangrijk dat je de lepel horizontaal in de mond brengt (niet te ver uiteraard) waarna je hem er ook zo weer uithaalt. Niet het eten aan de bovenlip af gaan vegen, want dan zal het langer duren voordat ze het door hebben. In het begin zal je kindje de reflex hebben het eten weer met de tong naar buiten te duwen, dit wordt in de loop van de tijd vanzelf minder. Hou wel rekening met een behoorlijke kliederboel. Het schijnt goed voor de foodeducatie te zijn kindjes zelf met de handen te laten eten, maar ik moet zeggen dat ik daar nog niet aan mee heb gedaan. Misschien moet ik het een keertje proberen met bloemkool ofzo. Overigens zou het ook goed zijn om een gekookt stukje ongepureerde groenten aan te bieden om vast te houden en aan te voelen, zodat ze leren welk soort eten met het prakje moet worden geassocieerd. Ook daar ben ik nog niet aan toe gekomen, om de doodsimpele reden dat ik gewoon vergeet iets apart te houden als ik aan het pureren sla. In het begin zal je kindje misschien 2 a 3 lepeltjes eten, maar het kan ook - zoals bij ons het geval was - dat ze het zo lekker vinden dat het hele bakje meteen wordt leeggegeten. Sterker nog, mevrouw werd boos toen het op was. Ouderwetse bodemdrift dus. Het wordt vaak aangeraden om minimaal 3 dagen achter elkaar hetzelfde voedsel aan te bieden om ze aan de smaak te laten wennen, maar ik kom ook steeds vaker tegen dat dit niet nodig is. Wij geven het eigenlijk zoals het uitkomt en tot nu toe hebben we het geluk dat ze alles lekker vindt. Ze doet inmiddels zelfs haar mond open als je met de lepel richting haar mond beweegt en hem netjes dicht als het eten er in zit. Als ze tenslotte genoeg heeft houdt ze gewoon haar mondje stijf dicht. Duidelijk zat voor mij. Genoeg is genoeg. Tenslotte hebben wij er nu voor gekozen het hapje tussen de 2de en 3de fles te geven (met de papfles zijn we - inclusief die - teruggegaan naar 4 flessen op een dag), maar omdat ze gefascineerd blijft kijken hoe wij 's avonds eten hebben we besloten het moment te gaan verplaatsen na na ons eten, zodat ze meteen zelf 'mee kan eten'.
Na al deze nuttige informatie (voor zover iemand die al googlend naar informatie zoals ik zelf vaak doe) tegen komt, wil ik ook nog even delen dat het vooral erg leuk is om je kindje in de volgende grote stap te begeleiden. Heerlijk om ze te zien genieten van al dat gezonds.
Om te beginnen ontstond er nog een dilemma, waar ik geen rekening mee gehouden had. Ik moest namelijk gaan beslissen of ik naast het vaste hapje ook een papfles ging introduceren. Of dat ik die papfles eerst een tijd zou geven zonder hapje of juist andersom. Een rondje informeren in mijn 'mama-kennissenkring' leerde mij dat iedereen het weer anders doet. Oftewel, zoals zo vaak het geval is, iedereen doet maar een dotje en dat gaat altijd prima, omdat ieder kind weer anders is en elke moeder toch naar zijn eigen kind kijkt boven de regel. Uiteindelijk zijn wij begonnen met het vervangen van de laatste fles met een papfles met daarin Bambix en zijn we daar na een paar dagen het prakje naast gaan geven op een eerder moment in de dag. En jippie-a-jee, het gaat allemaal goed. We kozen er overigens voor om het niet helemaal tegelijkertijd te introduceren om de darmen wat tijd te geven aan de nieuwe voedselbron te wennen.
Om met die papfles te beginnen. Wij geven rijstebloem, maar je kunt er ook voor kiezen om rijstemeel te geven, omdat dat de kans op verstoppingen verkleint. Dit kan dus aan te raden zijn bij kindjes met gevoelige darmen. Je hebt het onder andere van Biobim en dat vind je in de natuurwinkel. De pap wordt bij ons gemaakt door 3 scheppen rijstebloem door de fles melk te mengen, nadat je deze opgewarmd hebt. En toen we hiermee begonnen was het eerste probleem 'de speen', want welke gebruik je nu weer. Op internetfora las ik ingewikkelde combinaties en constructies met 1-2-3-spenen en zelf hebben we ook behoorlijk even aangekloot (excuse my language) voordat we de juiste te pakken hadden. Wij hebben namelijk een Dr. Brown-fles (zowel een brede als een smalle) en daaruit drinkt onze meid normaal gesproken haar melk met een klein schepje johannesbroodpitmeel door een Dr.Brown-speen maat 2. Dat het een Dr.Brown-speen is maakt uit, omdat deze in maat het gaatje groter maken, in plaats van het toevoegen van gaatjes in de speen of de vorm aan te passen. De pap gaat daar echter alleen de eerste 5 minuten goed doorheen, daarna is hij te dik en raakt ze gefrustreerd. Terecht. Dus na 5 minuten moesten we de speen verwisselen voor een maat 4 papspeen van een eigen drogisterij-eigen merk (4 gaatjes). Als we die papspeen er vanaf het begin opdeden was de hele fles in iets meer dan 5 minuten leeg, omdat het er bijna uitspoot. Inmiddels hebben we de oplossing gevonden in een maat 3 Dr. Brown-speen, die eigenlijk bedoeld is voor kindjes vanaf 6 maanden. We hebben trouwens ook een keer de fout gemaakt om de fles te maken met johannesbroodpitmeel en rijstebloem, waardoor het wel een hele stevige substantie werd. Ik was een beetje bang dat ze last zou krijgen van deze combinatie dus ik sloeg aan het googlen. Wat blijkt, hele meutes geven het bewust in die combinatie, dus kwaad kan het blijkbaar niet. Bij het consultatiebureau gaven ze trouwens aan dat we de fles beter in de ochtend konden geven, in verband met de verbranding gedurende de dag.
En dan het echte werk: het hapje. Daarvoor heb ik kleine bakjes van 100 ml. en iets grotere van 150 ml. inhoud gekocht bij de Xenos. Er is een vast lijstje van groenten die je kindje in het begin mag hebben, zoals worteltjes, zoete aardappel, pompoen, courgette, boontjes, broccoli en bloemkool. Ik heb ervoor gekozen deze groenten in de biologische vorm te kopen, het leek me zo zonde om gelijk een hoop rotzooi in dat ongeschonden lichaampje te gooien. Ik maakte onder andere de eerste 3 en daar kwam een grote les uit voort die geen enkele moeder wiens kind vast voedsel eet vreemd is: oranje krijgt je nergens meer uit. Niet uit slabbers, doekjes en kleding. Maar ook niet uit spenen, staafmixers en plastic bakjes. In het kort gezegd komt het er op neer dat ik de groenten eerst kook of liever stoom (ik heb mijn vriend al gezegd dat ik toch wel graag zo'n babystomer wil), dan pureer met de staafmixer en dan eventueel verdun met wat kookvocht, alvorens ik de bakjes met de warme prut vul. Dekseltje er losjes op leggen en aflaten koelen. Een gedeelte laat ik echter eerst afkoelen en dat doe ik in een spuitzak, waarna ik er ijsblokzakjes mee vul. Handig voor als ze straks smaken gecombineerd mag krijgen. En dan alles in de diepvries, om het er een avond voor het hapje uit te halen. Ik warm vervolgens het hapje op tot het warm is (zeker niet heet) en dan doe ik er nog een theelepeltje lijnzaadolie door, goed voor de vetten en het poepen, dus dubbel pret. Achteraf had ik beter een goede olijfolie ofzo kunnen kopen, want lijnzaadolie mag je niet verwarmen, dus ik kon het om die reden niet al door de groenten doen voor het invriezen. Alhoewel ik sowieso niet weet wat de magnetron en diepvries met de andere soorten oliën doen. Tenslotte kreeg ik van een vriendin te horen dat ik babyvoedsel absoluut niet in de magnetron op mocht warmen, het zou namelijk de voedingswaarden uit het eten halen en die vervangen met giftige stoffen uit het plastic bakje. Daar wilde ik natuurlijk het mijne van weten, dus ik ging op onderzoek uit. Op internetonderzoek, wel te verstaan. En wat vond ik daar, behalve veel bangmakerij en ook wat gegronde angsten? Dit: http://www.faqt.nl/tech/is-de-magnetron-slecht-voor-voedsel/. Conclusie is voor mij dat je het eten prima even in de magnetron kan opwarmen als je er rekening mee houdt dat onder andere vitamine B12 en de gezonde stoffen in broccoli teniet worden gedaan (bepaalde andere stoffen, bijvoorbeeld in spinazie worden juist beter behouden), als je er voor zorgt dat je bakjes BPA-vrij zijn en je het eten altijd goed doorroert omdat het niet overal even heet wordt. Overigens zal er vast nog genoeg onderzoek worden gedaan waaruit blijkt dat er nog gevaren aan het gebruik van een magnetron kleven, dus ieder moet voor zich maar beslissen hoe hij zijn babyvoeding opwarmt.
Tenslotte komt natuurlijk nog het geven van het eten. Had ik het al over oranje gehad? Onthouden hoor, want ook afwasbare babystoelen zijn niet onschendbaar. Wij geven het eten in de wipstoel, die we daarvoor op de hoogste stand zetten, zodat ons meisje zo goed mogelijk kan zitten. Ze kan overigens prima zitten, zo lang je haar maar ondersteunt, als je kindje dit niet kan is het misschien nog niet het moment om met vast voedsel te beginnen. In de wipstoel leggen wij een grote doek en we hebben een vaste set slabbers en doekjes die we gebruiken voor al het kleurrijks wat haar mondje nooit bereikt of er weer uitgespuugd wordt. Voor het geven van het eten gebruiken we zo'n platte plastic lepel, je kent ze wel, van de HEMA, de babydump, enz. Om je kindje te leren het eten van de lepel te halen is het belangrijk dat je de lepel horizontaal in de mond brengt (niet te ver uiteraard) waarna je hem er ook zo weer uithaalt. Niet het eten aan de bovenlip af gaan vegen, want dan zal het langer duren voordat ze het door hebben. In het begin zal je kindje de reflex hebben het eten weer met de tong naar buiten te duwen, dit wordt in de loop van de tijd vanzelf minder. Hou wel rekening met een behoorlijke kliederboel. Het schijnt goed voor de foodeducatie te zijn kindjes zelf met de handen te laten eten, maar ik moet zeggen dat ik daar nog niet aan mee heb gedaan. Misschien moet ik het een keertje proberen met bloemkool ofzo. Overigens zou het ook goed zijn om een gekookt stukje ongepureerde groenten aan te bieden om vast te houden en aan te voelen, zodat ze leren welk soort eten met het prakje moet worden geassocieerd. Ook daar ben ik nog niet aan toe gekomen, om de doodsimpele reden dat ik gewoon vergeet iets apart te houden als ik aan het pureren sla. In het begin zal je kindje misschien 2 a 3 lepeltjes eten, maar het kan ook - zoals bij ons het geval was - dat ze het zo lekker vinden dat het hele bakje meteen wordt leeggegeten. Sterker nog, mevrouw werd boos toen het op was. Ouderwetse bodemdrift dus. Het wordt vaak aangeraden om minimaal 3 dagen achter elkaar hetzelfde voedsel aan te bieden om ze aan de smaak te laten wennen, maar ik kom ook steeds vaker tegen dat dit niet nodig is. Wij geven het eigenlijk zoals het uitkomt en tot nu toe hebben we het geluk dat ze alles lekker vindt. Ze doet inmiddels zelfs haar mond open als je met de lepel richting haar mond beweegt en hem netjes dicht als het eten er in zit. Als ze tenslotte genoeg heeft houdt ze gewoon haar mondje stijf dicht. Duidelijk zat voor mij. Genoeg is genoeg. Tenslotte hebben wij er nu voor gekozen het hapje tussen de 2de en 3de fles te geven (met de papfles zijn we - inclusief die - teruggegaan naar 4 flessen op een dag), maar omdat ze gefascineerd blijft kijken hoe wij 's avonds eten hebben we besloten het moment te gaan verplaatsen na na ons eten, zodat ze meteen zelf 'mee kan eten'.
Na al deze nuttige informatie (voor zover iemand die al googlend naar informatie zoals ik zelf vaak doe) tegen komt, wil ik ook nog even delen dat het vooral erg leuk is om je kindje in de volgende grote stap te begeleiden. Heerlijk om ze te zien genieten van al dat gezonds.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat weten wat jij ervan denkt!